Το τέλος..

Το τέλος..

.

Δεκα επτά μήνας συνεπλήρωσεν εν τη εξορία μετ' αξιοθαυμάστου υπομονής ο αείμνηστος· καθ' όλον δε το διάστημα τούτο εγένοντο πολλαί και ποικίλαι ενέργειαι δια την ανάκλησίν του. Το ζήτημα τούτο πάνυ φιλοτίμως ανέλαβον και διεχειρίσθησαν οι ευγενέστατοι βουλευταί κ.κ. Ν. Ζορμπάς βουλευτής Χιου, Χ. Σκουτέρης βουλευτής Αττικής και Χ. Γοργίας βουλευτής Σερρών, όχι μόνον επεμβάντες απλώς αλλά και πίεσιν ασκήσαντες επί του τότε Πρωθυπουργού Ν. Πλαστήρα, υπό του οποίου εδόθη επί τέλους η διαταγή της ανακλήσεως. Αύτη επραγματοποιήθη την 18ην Ιουλίου 1952, αφιχθέντος αεροπορικώς εις τον αερολιμένα του Ελληνικού, του αειμνήστου Χρυσοστόμου και γενομένου ενθουσιωδώς δεκτού υπό των ανωτέρω αξιοτίμων βουλευτών, ολοκλήρου του Διοικητικού Συμβουλίου της Π.Θ.Ε.Ο.Κ. και πλήθους λαού Γνησίων Ορθοδόξων, συνοδεία των οποίων και ανήλθεν εις Αθήνας επανελθών εις την οικίαν του.

Από της επανόδου εκ της εξορίας του ο αείμνηστος Χρυσόστομος επανήρχισε το προσφιλές αυτώ έργον της διαποιμάνσεως του κλήρου και λαού των Γνησίων Ορθοδόξων, παρ' όλας τας προβαλλομένας αντιδράσεις εκ μέρους της Διοικούσης Εκκλησίας, της οποίας ο Προκαθήμενος από Ιωαννίνων κ. Σπυρίδων Βλάχος, δια μέσου του ανωτέρου υπαλλήλου του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Ιωάννου Πούλου, εκάλεσε τούτον εις την εν τω Ψυχικώ οικίαν του και δια σχήματος υποκρινομένης φιλίας είπε προς αυτόν·

“Ακουσε Χρυσόστομε· Συ έχεις μίαν πολύ καλήν "θέσιν" εις την ιστορίαν της Εκκλησίας, μη θέλης επομένως να αμαυρώσης το παρελθόν σου επιμένων εις το Παλαιόν Ημερολόγιον. Βλέπεις ότι σε εγκατέλειψαν οι συνεργάται σου και διέρρευσαν διαλυθέντες οι οπαδοί του Παλαιού Ημερολογίου. Επάνελθε λοιπόν εις τούς κόλπους της Εκκλησίας, η οποία μεταξύ των άλλων θα σου δώση και τας καθυστερουμένας αποδοχάς εκ των συντάξεών σου ανερχομένας εις πολλάς χιλιάδας λιρών».

Αυτά και πλείονα όμοια τούτων είπεν ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων, νομίζων ότι δι' αυτών θέλει εκφοβίσει η δελεάσει και κλονίσει τον ακλόνητον βράχον διακόψαντα τούτον αποτόμως και ειπόντα προς αυτόν· «Μακαριώτατε· Φρόντισε να ενώσης την Εκκλησίαν επαναφέρων εις αυτήν το πατροπαράδοτον Εορτολόγιον, ίνα ησυχάσουν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Περί συντάξεων και χρημάτων δεν ενδιαφέρομαι, ουδέ χάριν τούτων αποφασίζω να παραβιάσω την συνείδησίν μου, τώρα μάλιστα εις τας δυσμάς του βίου μου. Είναι ψευδέστατον ότι διελύθησαν η διαλύονται οι Παλαιοημερολογίται, των οποίων μάλιστα χαλυβδούται το θρησκευτικόν αίσθημα. Αλλά και αν, καθ' υπόθεσιν, όλοι οι Παλαιοημερολογίται διαρρεύσουν προς το νέον ημερολόγιον, ως ισχυρίζεσθε, και μείνη εις και μόνον Παλαιοημερολογίτης, αυτός θα είμαι εγώ».

Κατάπληκτος επί τω ακούσματι των λόγων τούτων ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων, αντί άλλης απαντήσεως είπε προς τον αείμνηστον Χρυσόστομον· “Ο Θεός να Σε ελεήση». Πλην ήκουσεν εις απάντησιν εκ του αγίου εκείνου στόματος· “Αμήν. Να ελεήση και εμέ και σας, Μακαριώτατε, και να σας φωτίση να ενώσητε την Εκκλησίαν, της οποίας είναι αρκετά τα βέλη τα οποία δέχεται εκ των έξωθεν ποικιλωνύμων εμφανών και αφανών εχθρών της. Μη θέλητε λοιπόν και σεις ίνα πληγώνητε τα σπλάγχνα αυτής εκ των ένδον δια της διαιρέσεως. Νεα εξορία μου δεν με φοβίζει· διότι εσυνήθισα τας εξορίας, δεν έλυσα άλλωστε ακόμη και τας ολίγας αποσκευάς μου επανελθών εκ της προσφάτου εξορίας».

Αυτή ήτο η απάντησις, αλλά και η τελευταία συνάντησις του αειμνήστου Χρυσοστόμου μετά του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος εξακολουθούντος την ιδίαν τακτικήν και τας ιδίας πιέσεις κατά του αειμνήστου και γενικώς όλων των Παλαιοημερολογιτών Κληρικών και λαϊκών, αλλά εξ αντιθέτου και ο μακάριος Ηγέτης του ιερού αγώνος των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών Κυρός Χρυσόστομος εξηκολούθησε την ιδίαν τακτικήν μετά του αυτού θάρρους και της αυτής αυταπαρνήσεως μέχρι της μακαρίας τελευτής και μεταθέσεώς του εις τας αιωνίους Μονάς, λαβούσης χώραν την 6ην προς 7ην Σεπτεμβρίου του έτους 1955, της κηδείας του γενομένης την 8ην Σεπτεμβρίου ημέραν Τετάρτην εκ του Ιερού Ναού της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Κυψέλης ένθα εψάλη η νεκρώσιμος Ακολουθία. Η σορός ακολουθουμένη υπό πομπής 300 και πλέον ταξί αυτοκινήτων, μετεφέρθη και ετάφη εις την παρά την Παρνηθα Ιεράν Μονήν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου· το δε μακάριον πνεύμά του εποπτεύει ουρανόθεν τούς συνεχίζοντας το έργον αυτού.