ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

.

Υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αχαϊας κ. ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ

.

Το ημερολογιακό ζήτημα δεν είναι ένα απλό θρησκευτικό ζήτημα.Εάν ανατρέξει κάποιος, αμερόληπτα, στις ιστορικές πηγές θα διαπιστώσει, ότι αυτό εμπλέκεται μέσα στις πολιτικο-θρησκευτικές διαφορές Ανατολής
και Δύσης.

.
Αφ' ότου θεμελιώθηκε η Αυτοκρατορία της Ρώμης ως Ρωμαίϊκη (Ελληνορθόδοξη) Αυτοκρατορία της Κωνσταντινουπόλεως, (Μ. Κωνσταντίνος - 4ος μ.Χ. αιώνας), οι διάφοροι λαοί που ζούσαν εκτός των συνόρων της εποφθαλμιούσαν την πρόοδο και τα πλούτη της.

Οι βάρβαροι λαοί της Δύσεως, Φράγκοι, Λογγοβάρδοι, Βουργουνδοί, Σάξωνες, Νορμανδοί και Γότθοι, επιτέθηκαν κατά καιρούς και υποδούλωσαντις δυτικές επαρχίες της Ρωμαίϊκης Αυτοκρατορίας. Οι κατακτητές, με την πάροδο του χρόνου διαπίστωσαν ότι η υποδούλωση των Ρωμηών ήταν μόνο σωματική, σε καμμία δε περίπτωση δεν κατορθώθηκε να γίνει και πνευματική! Άρα, ήταν αδύνατος ο εκφραγκισμός τους. Με αυτή την διαπίστωση άρχισαν να απεργάζονται τρόπους πνευματικής υποδουλώσεως των Ρωμηών.

.
Γνώριζαν ότι τα σημεία αναφοράς των υπόδουλων Ρωμηών αποτελούσαν:
  α)  αφ' ενός η πίστις στην Ορθοδοξία και
β) αφ' ετέρου η αποδοχή σαν υπέρτατου άρχοντα και Εθνάρχη τους, του Αυτοκράτορα της Κωνσταντινουπόλεως.

Για να επιβάλλουν την κυριαρχία τους έπρεπε να πείσουν τους Ρωμηούς ότι οι ανατολικοί ήταν εχθροί τους και τουςείχαν υποδουλώσει, ενώ αυτοί οι εκπρόσωποι της Φραγκοσύνης ήταν φίλοι τους, απόδειξη ότι τους ελευθέρωσαν από τη δουλεία που τους είχε επιβάλλει η Ανατολή !!!

.
Για να πραγματοποιήσουν τα σχέδιά τους, έβαλλαν δύο στόχους στην προπαγάνδα τους:
   α)  πρώτον προσποιήθηκαν ότι γίνονται Ορθόδοξοι, χωρίςποτέ να μελετήσουν την Ορθοδοξία και να αφομοιωθούν απ' αυτήν,
    β) δεύτερον, κατηγορούσαν με κάθε τρόπο τον Αυτοκράτορατης Κωνσταντινουπόλεως και τους Ρωμηούς της Ανατολής ότι ήσαν διεστραμμένοι και τους είχαν υποδουλώσει. Άρα αυτοί (οι Φράγκοι) ήταν οι ελευθερωτές τους από την δουλεία των Ανατολικών.

.
Για να επιτύχουν τον πρώτο στόχο τους, όχι μόνο δέχθηκαν να βαπτιστούν Χριστιανοί, αλλά εφρόντισαν να δικτυωθούν στην ηγεσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αποβλέποντας στην κατάκτησή της! Από τότε και εφ' εξής το πρώτο παιδί οικογενείας "ευγενών" κληρονομούσε τον τίτλο "ευγενείας" του πατέρα του, το δεύτερο γινόταν στρατιωτικός και το τρίτο κληρικός και μάλιστα εφημέριος μεγάλης ενορίας ή ηγούμενος σημαντικής Μονής με απώτεροσκοπό την εξέλιξή του σε επίσκοπο. Τέτοιοι επίσκοποι ήσαν αυτοί οι οποίοι εδογμάτισαν τον 8ο μ.Χ. αιώνα την προσθήκη του Filioque !

..
Αυτή η τακτική αποτέλεσε και τη βάση του "μαύρου μεσαίωνα" με την "Ιερά Εξέταση". Οι ψευτο-εκχριστιανισθέντες γόνοι των κατακτητών που είχανιερωθεί, χρησιμοποιούσαν το μυστήριο της εξομολογήσεως κατά των υπόδουλων Ρωμηών. Δηλαδή, κατά τη διάρκειά του, ανέκριναν τους εξομολογούμενους αν είχαν ακόμη την πίστη προς την Ανατολή. Αν εδέχοντο τα δόγματα της πίστεωςόπως οι Ανατολικοί και αν επίστευαν σαν υπέρτατο άρχοντα τον Αυτοκράτορα της Κωνσταντινουπόλεως. Εφ' όσον διαπίστωναν κάτι τέτοιο, τους παρέδιναν στους "ιεροεξεταστές", οι οποίοι με διάφορα βασανιστήρια τους ανάγκαζαν να ομολογήσουν ότι δήθεν ασχολούνται με την μαγεία και τους καταδίκαζαν στον δια πυράς θάνατον.

.
Για να επιτύχουν τον δεύτερο στόχο τους, να κόψουν κάθε δεσμό τους με την Κωνσταντινούπολη και τον Αυτοκράτορα, προσπαθούσαν να πείσουν τους υπόδουλους Ρωμηούς, ότι στην Ανατολή κατοικούν οι διεστραμμένοι και ανήθικοι Γραικοί (αιρετικοί) οι οποίοι τους είχαν υποδουλώσει και από τους οποίους αυτοί τους ελευθέρωσαν ! Προσπαθούσαν να τους πείσουν ότι αυτοί (οι Φράγκοι) είναι οι αληθινοί Ρωμηοί. Μάλιστα τον 8ο μ.Χ. αιώνα έστεψαν τον Κάρολο (τον για τους Φράγκους μέγα) "ως Βασιλέα των Ρωμαίων Ανατολής και Δύσεως" !

.
Τον 11ο μ.Χ. αιώνα (1054) που επισημοποιήθηκε το σχίσμα Ανατολής και Δύσεως, τότε αποφάσισαν την δια των όπλων κατάργηση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ως δικαιολογία έλαβαν "την απελευθέρωση από τους Μουσουλμάνους του Τάφου του Χριστού". Ξεκίνησαν έτσι, τις περιβόητες "Σταυροφορίες", πουουσιαστικό λόγο είχαν την κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως ή τουλάχιστον την, με κάθε τρόπο, εξασθένησή της.

.
Όπως γράφει ο καθηγητής Βλ. Φειδάς, στη "ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ", στο λήμμα "Σταυροφορίαι": "Αι εκστρατίαι αύται περιεβλήθησαντο κύρος του πάπα Ρώμης και προϊόντος του χρόνου έλαβον τον χαρακτήρα γενικού πολέμου κατά πάντων των απίστων, οι οποίοι ήσαν κεκηρυγμένοι εχθροί του Χριστιανισμού, ως και κατά των μη επιθυμούντων να υποταγούν εις την διοικητικήν δικαιοδοσίαν του πάπα". Η υποταγή στον πάπα αντιλαμβάνεταικαθένας τι σημαίνει όταν αναλογισθεί ότι ο πάπας είναι ο κύριος εκφραστής της Φραγκοσύνης ! Ευτυχής κατάληξη γι' αυτούς (τους Φράγκους) ήταν η εξασθένηση της Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινουπόλεως και η υποδούλωση της Ρωμηωσύνης στους Τούρκους στις 29 Μαΐου 1453.

.
Στο διάστημα της Τουρκοκρατίας 1453-1821 προσπάθησαν οι Φράγκοι να νοθεύσουν την Ορθοδοξία με την εισδοχή του Φράγκικου (νέου) καλενδαρίου (εορτολογίου). Οι Ρωμηοί (Έλληνες Ορθόδοξοι) αντέδρασαν με πανορθόδοξες Συνόδους τα έτη 1583 - 1587 - 1593, οι οποίες καταδίκασαν τους Φράγκους ως αιρετικούς και παράδωσαν στο αιώνιο ανάθεμα όποιον θα δεχόταν το Φραγκικόκαλενδάριο ! Δυστυχώς μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό μιας μικρής επαρχίας, της άλλοτε κραταιάς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της Ελλάδος,οι Φράγκοι μεταχειρίστηκαν έναν άλλο τρόπο για να πετύχουν τον σκοπό τους, την στρατολόγηση προδοτών.

.
Έπεισαν το υπόδουλο Οικουμενικό Πατριαρχείο να στέλνει τους κληρικούς του στην "ελεύθερη Χριστιανική δύση" για να μορφωθούν...! Με τηφράγκικη μόρφωσή τους αυτοί, μεταβάλλονταν σε γενίτσαρους κατά της Ορθοδοξίας και της Ρωμηοσύνης !

.
Από τα τέλη του 19ου μ.Χ. αιώνα, άρχισε να πνέει το Φιλοδυτικό πνεύμα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Με την ανάδειξη του Ιωακείμ Γ' ως Πατριάρχου,για πρώτη φορά (1878 - 1884), έχουμε τον πρώτο Οικουμενικό Πατριάρχη που ήταν μασώνος. Το έτος 1895 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Άνθιμος Ζ', μπορεί να θεωρηθεί ως προπομπός της ημερολογιακής αλλαγής, εφ' όσον αυτός πρώτος εξέφρασε "πόθους και ευχάς υπέρ ενός ενιαίου ημερολογίου δι' άπαντας τους Χριστιανικούς λαούς".


Ο Ιωακείμ Γ' κατά τη δεύτερη περίοδο της Πατριαρχείας του (1901-1912) το 1902 με εγκύκλιό του προς όλες τις αυτοκέφαλες Ορθόδοξες εκκλησίες,ζητούσε τη γνώμη τους για αλλαγή του ημερολογίου.


Στο πνεύμα αυτής της ερωτήσεως η εκκλησία της Ελλάδος πιεζόμενη και από την Ελληνική Πολιτεία για αποδοχή αλλαγής του Ιουλιανού εορτολογίου από το Γρηγοριανό, συνέστησε επιτροπή αποτελούμενη από τους Σεβασμιότατους: Δημητριάδος Γερμανό ως πρόεδρο, Ναυπακτίας και Ευρυτανίας Αμβρόσιο, τους καθηγητές : τότε Αρχιμανδρίτη και μετ' έπειτα Μητροπολίτη Αθηνών Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, κ. Αιγινήτη και κ. Ζολώτα. Η Επιτροπή με πρόταση του καθηγητού κ. Αιγινήτου απεφάσισε ως εξής :" Η Επιτροπή φρονεί ότι η μεταβολή του Ιουλιανού Ημερολογίου μη προσκρούουσα εις δογματικούς και κανονικούς λόγους δύναται να γίνει, μετά συνεννόησιν μετά πασών των λοιπών Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, κ.λ.π.".


Με την εισήγηση της επιτροπής, η Εκκλησία της Ελλάδος απέρριψε την ιδέα της αλλαγής του ημερολογίου.

Φαίνεται ότι το ζήτημα δεν βρήκε την αναμενόμενη ανταπόκριση και από τις άλλες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες και παρέμεινε για ευθετότερο χρόνο.

Όντως, το νεωτερίστικο πνεύμα βρήκε προσφορότερο έδαφος για αλλαγές, στα τέλη της πρώτης εικοσαετίας του 20ου μ.Χ. αιώνα. Αφορμές, η Εθνική τραγωδία της Μ. Ασίας και τα πολιτικά πάθη που κυριαρχούσαν την εποχή αυτή στον Ελλαδικό χώρο. Τότε ήταν ο κατάλληλος καιρός για τα πρώτα βήματα της παναιρέσεως του οικουμενισμού. Σύμφωνα με την Πατριαρχική εγκύκλιο του 1920,επί τοποτηρητείας του Δωροθέου Προύσης, (αυτή εκτιμάται ότι αποτελεί τον καταστατικό χάρτη του Οικουμενισμού), στην οποίαν εξηγεί τον λόγο που επιβάλλει την αλλαγή του ημερολογίου "ο ταυτόχρονος συνεορτασμός των ακινήτων εορτών μεταξύ Ανατολής και Δύσης θα συντελέσει τα μέγιστα εις την επίτευξιν της πολυποθήτου ενώσεώς των". Σκοπός της αλλαγής, είναι η γεφύρωση του χάσματος μεταξύ Ανατολής και Δύσεως. Όχι, όμως, με την εξάλειψη των λόγων που το προκάλεσαν. Όχι με την επιστροφή της Δύσεως στις Ορθόδοξες πηγές από τις οποίες, όπως προείπαμε, είχε αποκοπεί. Αλλά δεχόμενη η Ορθόδοξη Ανατολή τις διάφορες καινοτομίες των Δυτικών, να πλησιάσει και να αφομοιωθεί τελικά από την αίρεσή τους !

.
Το "Πανορθόδοξον Συνέδριον" της Κωνσταντινουπόλεως του Ιουνίου 1923, το οποίο αποφάσισε την αλλαγή του ημερολογίου, στη 10η απόφασή του επιφυλάσσεται του δικαιώματος για "μεταγενεστέραν αυτού τροποποίησιν" (του νέου ημερολογίου). Βάζει, όμως, σαν απαραίτητο όρο την συγκατάθεση των υπολοίπων αυτοκεφάλων Εκκλησιών "ην ήθελον αποδεχθή άπασαι αι Χριστιανικαί
Εκκλησίαι".

.
Επομένως συμπεραίνεται, ότι και για την αρχική αλλαγή απαραίτητη προϋπόθεση ήτο η συμφωνία "απασών των Χριστιανικών Εκκλησιών". Οι υπόλοιπες(εκτός της Ελλαδικής) εκκλησίες, όχι μόνο δεν συμφώνησανστην αποδοχή του νέου ημερολογίου, αλλά γράφουν προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο που ζητά τη γνώμη τους περί αλλαγής του ημερολογίου:

.
      α) "Η τοιαύτη γαρ μεταβολή, ως διασαλεύουσα την ανέκαθεν και πολλάκις καθαγιασθείσαν υπό της Εκκλησίας τάξιν, συνεπάγετο αναμφιβόλως διασαλεύσειςτινάς εν τω εκκλησιαστικώ βίω... Διό το εφ' ημίν, ημείς υποστηρίξαμεν αν την τήρησιν εν τη εκκλησιαστική τάξει του Ιουλιανού (παλαιού) ημερολογίου" (Πατριαρχείον Ρωσσίας).

.
         β) "Πάσα περί μεταρρυθμίσεως του κρατούντος ημερολογίου και δη επί
προτιμήσει του Γρηγοριανού απόφασις, έσται επί βλάβη της ορθοδοξίας". (Πατριαρχείον Ιεροσολύμων).


        γ) "Οι αντιπρόσωποι των Ορθοδόξων Εκκλησιών ανάγκη ίνα ώσι μάλλον επιφυλακτικοί, όσον αφορά το ζήτημα τούτο. Διότι ως γνωστόν, η μεταβολή τουημερολογίου εξυπονοεί την μεταλλαγήν του Πασχαλίου, δια τούτο φοβούμενοι μη υποπέσωμεν εις κίνδυνον τινά, οποίους γνωρίζομεν εκ της ιστορίας, ειμί ταύτης της ταπεινής γνώμης, όπως και εις το εξής τηρώμεν την πράξιν του Ιουλιανού ημερολογίου". (Εκκλησία Μαυροβουνίου).

.
      δ) "Ούτε δια των δακτύλων δεν επιτρέπεται ημίν να θίξωμεν τας απηρχαιωμένας αποφάσεις αίτινες αποτελούσι την ημετέραν εκκλησιαστικήν δόξαν". (Εκκλησία Ρουμανίας).

..
Εξάλλου και ο Μητροπολίτης Αθηνών Χρυσόστομος όταν επιχείρησε να πιέσει τις λοιπές Ορθόδοξες Εκκλησίες να στέρξουν σε υποστήριξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την αλλαγή του ημερολογίου, έλαβε τις ανάλογες απαντήσεις :

.
     α) "Συνταυτισμός των Ορθοδόξων εορτών προς τα της Ρωμαϊκής (παπικής) εκκλησίας κρίνεται ασύμφορος δια την Ορθοδοξίαν". (Πατριαρχείον Ιεροσολύμων).

.
   β) "Οι πολιτικοί παράγοντες παρέστησαν προόδου σύμπτωμα την αλλαγήν του ημερολογίου, αν και σύμπασα η ανατολική εκκλησία έχεται του Ιουλιανού Ημερολογίου, παρά την βίαν ην μετέρχεται το Κράτος προς αποδοχήν του γρηγοριανού. Η ροπή εις τας μεταβολάς των κανόνων εικονίζει προ των οφθαλμών ημών κίνδυνον μέγαν". (Πατριαρχείον Αντιοχείας).

.
    γ) "...τα περί ημερολογίου και Πασχαλίου... ανέγνωμεν... εσπεύσαμεν ανακοινώσασθαι αυτά τη καθ' ημάς Ιερωτάτη των Μητροπολιτών χορεία, συνοδικώς συνδιασκεπτόμενη τη 14η του αυτού μηνός Μαρτίου καθ' ό παρειλήφαμεν πατρίου ημερολογίου... 'Οτι μεν ουδεμίαν ουδαμώς η καθ' ημάς αγιωτάτη εκκλησία έβλεπεανάγκην, αλλ' ουδ' απλώς περιστάσεων συνθήκην ή φοράν επιβάλλουσαν την διόρθωσιν του εν χρήση της Ορθοδόξου εκκλησίας ημερολογίου". (Πατριαρχείον Αλεξανδρείας).

.
Η Ελληνική Πολιτεία πιεζόταν, ως φαίνεται, για αλλαγή του ημερολογίου από τις Φράγκικες κυβερνήσεις της Δύσεως. Φοβούμενη τυχόν αντιδράσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος, με Βασιλικό Διάταγμα που υπογράφηκε στις 18 Ιανουαρίου 1923 και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 25 Ιανουαρίου, αποφάσισε την αλλαγή του ημερολογίου δια του οποίου η 16η Φεβρουαρίου 1923, έγινε 1η Μαρτίου 1923. Σε καμμία περίπτωση δεν δημιούργησε ζήτημα στην Εκκλησία.

.
Και τούτο γιατί στην παράγραφο 3 του πρώτου άρθρου έλεγε τα εξής:"Διατηρείται εν ισχύει το Ιουλιανόν Ημερολόγιον, όσον αφορά εν γένει την Εκκλησία και τας θρησκευτικάς εορτάς".

.
Στην επόμενη παράγραφο 4, έλεγε : "Η Εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου και πάσαι αι κατά τους κειμένους νόμους εορτάσιμοι και εξερετέαι ημέραι, ρυθμίζονται κατά το Ιουλιανόν Ημερολόγιον".

.
Προφανώς ο Μητροπολίτης Αθηνών Χρυσόστομος άσκησε πιέσεις στην επαναστατική κυβέρνηση να εορτάσει την 25η Μαρτίου κατά το νέο ημερολόγιο, σε αντίθεση με το Βασιλικό Διάταγμα. Και τούτο γιατί ως φαίνεται διαπνεόμενος από φιλομοντερνισμό, (κουρά κόμης, παρακολούθησις θεατρικών παραστάσεων), ήθελε να ασκήσει πιέσεις στην ιεραρχία για να δεχθεί την αλλαγή του ημερολογίου, με το πρόσχημα, ότι δήθεν δημιουργείται σύγχιση από την εορτή του Ευαγγελισμού που δεν συνέπιπτε με την Εθνική Εορτή.

.
Η έγκριση της ιεραρχίας ελήφθη και ο Αθηνών Χρυσόστομος εκυκλοφόρησε εγκύκλιο με αριθμ. 430 την 1η Μαρτίου 1924, με την οποία γνωστοποιούσε στο πλήρωμα της Ελλαδικής Εκκλησίας, ότι η 10η Μαρτίου θα ονομασθεί και εορτασθεί ως 23η Μαρτίου !

.
Το άγγελμα της αλλαγής είχε σαν αποτέλεσμα τον σκανδαλισμό της θρησκευτικής συνειδήσεως του Ορθοδόξου λαού, ο οποίος με ένα στόμα βροντοφώναξε:"Μετά από 20 αιώνες, μας εφράγκεψαν την Εκκλησία μας !". Διετύπωσαν δε τις εκκλησιολογικές τους θέσεις ως εξής : "Η διοικούσα Ιεραρχία δια της αποδοχής καιχρήσεως εν τη θεία λατρεία του Γρηγοριανού ημερολογίου, όπερ ομολογείται και υπό του τότε Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου, όστις εις επιστολήν του προς τον τότε Μητροπολίτην Αθηνών Χρυσόστομον Παπαδόπουλον έγραφε : "Δεν πρέπει αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ... δια της μεταρρυθμίσεως ταύτης προχωρεί η Εκκλησία εις το Γρηγοριανόν ημερολόγιον", εκήρυξεν εαυτήν σχισματικήν έναντι του κορμού της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας".

.
Από της στιγμής εκείνης μεγάλη μερίδα κλήρου και λαού δεν αποδέχθηκε τα τετελεσμένα γεγονότα και άρχισε η αντίσταση κατά της ημερολογιακής καινοτομίας.

.
Αρχικώς ιδρύθηκε το σωματείο "Ελληνική Θρησκευτική Κοινότης των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών" με έδρα την Αθήνα και σκοπό την οργάνωση παραρτημάτων (ενοριών) σε όλη την Ελλάδα. Με σειρά άρθρων στον ημερήσιο τύπο, περιοδικές εκδόσεις και άλλα έντυπα, εδίδετο η μάχη της καλής ομολογίας και εστηλιτευότανη κακοδοξία των νεοημερολογιτών. Παράλληλα, από μέρους της νεοημερολογιτικής εκκλησίας με την συνδρομή της πολιτείας, άρχισαν διωγμοί κατά των Γ.Ο.Χ. Κληρικών και λαϊκών. Οι θρησκευτικές ανάγκες των Γ.Ο.Χ. εξυπηρετούνται σε διάφορααπομακρυσμένα εξωκλήσσια για τον φόβο βιαίου αποσχηματισμού των ιερέων και συλλήψεως των λαϊκών.

.
Έως του έτους 1934, με τη βοήθεια των κληρικών που δεν ακολούθησαν την "νόμω κρατούσα" εκκλησία του νέου ημερολογίου και αγιορειτών ιερομονάχων, οργανώθηκαν σε όλη την Ελλάδα περί τα 800 παραρτήματα (ενορίες). Ταυτόχρονα δεν έπαυσαν και οι προσπάθειες για την εξεύρεση Ορθοδόξων Αρχιερέων που θα ανελάμβαναν την ηγεσία του Ιερού Αγώνος της Ορθοδοξίας.

.
13/26 Μαϊου 1935, ιστορική ημέρα για την αληθινή παραδοσιακή Εκκλησία του Χριστού. Τρεις Μητροπολίτες, ο Δημητριάδος Γερμανός Μαυρομάτης, ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης και ο Ζακύνθου Χρυσόστομος Δημητρίου, απεκήρυξαν ως σχισματικόν τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και με διάγγελμά τους προςτον λαό λέγουν : "Η εμμονή εις το νέον ημερολόγιον είναι κίνδυνος δια την θρησκείαν" (ημερήσιος τύπος της 14/27 Μαϊου 1935).

.
23/4 έως και 26/4/1935, λαμβάνουν χώρα χειροτονίες τεσσάρων νέων Επισκόπων από τους τρεις Αρχιερείς. Εχειροτονήθησαν οι Αρχιμανδρίται
Γερμανός Βαρυκόπουλος ως Επίσκοπος Κυκλάδων,
Χριστόφορος Χατζής ως Επίσκοπος Μεγαρίδος,
Πολύκαρπος Λιώσης ως Επίσκοπος Διαυλείας και
Ματθαίος Καρπαθάκης ως Επίσκοπος Βρεσθένης