α. Χειροτονίες Ρώσων Διασποράς

α. Χειροτονίες Ρώσων Διασποράς

.

Με τη Ρωσική Ορθόδοξο Εκκλησία της Διασποράς, είχαν πρωτοέρθει σε επαφή οι Γ.Ο.Χ. το 1934 δι’ αλληλογραφίας, όταν ακόμα η Ρωσική Ιεραρχία βρισκόταν σε σερβικό έδαφος και εν Ελλάδι οι τρεις Αρχιερείς δεν είχαν εξέλθει ακόμα της νεοημερολογίτικης εκκλησίας.

.

(φωτ: Η Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Διασποράς, με τον αριθμό [1] σημειώνεται ο Σικάγου Σεραφείμ, και με [2] ο Ρουμάνος επίσκοπος Θεόφιλος Ιονέσκου )
. ..

Στις 13/1/60 συνήλθε το Γ’ Πανελλήνιον Ιερατικόν Συνέδριον και εξελέγη η νέα εκκλησιαστική Επιτροπή, της οποίας οι πλειοψηφίσαντες θα εκλέγοντο Επίσκοποι, Θεού επιτρέποντος. Η έλλειψη επισκόπων εγένετο έτι περισσότερο εμφανής, όταν απέθνησκον Κληρικοί του αγώνος και δεν μπορούσαν να αντικατασταθούν. Την επικοινωνία των Γ.Ο.Χ. με Γνησίους επισκόπους εκτός Ελλάδος, είχαν υποψιασθή η Κρατική Εκκλησία και οι Αρχές, και καραδοκούσαν να παρεμποδίσουν τη έξοδο των Παλαιοημερολογιτών Ιερέων στο εξωτερικό.

.

Έχοντας την εντολή της Εκκλησιαστικής Επιτροπής, με πολλές δυσκολίες και μετά από πολυήμερο ταξίδι οι νέοι τότε Ιερομόναχοι π. Χρυσοστόμος Κιούσης και Ακάκιος Παππάς (ο νεώτερος) και σε περίοδο αυστηράς νηστείας, μετέβησαν σιδηροδρομικώς στην Δυτική Γερμανία (Μόναχο και Καρλσρούη) όπου συναντήθηκαν με τους πρόσφυγες από την Ρωσία Αρχιερείς Αλέξανδρο (Ρώσο) και Νικάνορα (Ουκρανό) αντιστοίχως. Έπειτα πήγαν στη Γαλλία (Βερσαλίες) όπου συναντήθηκαν μετά του αγίου Αρχιεπισκόπου Δ. Ευρώπης (μετέπειτα Σαν-Φραντζίσκο) Ιωάννου Μαξίμοβιτς. Άπαντες τους παρέπεμπαν στην Αμερική όπου ήταν η έδρα των εν εξορία Ρώσων και Ουκρανών Επισκόπων.

.

Ο Ιερομόναχος Χρυσόστομος Κιούσης έλαβε τότε εντολή να μεταβεί στην Αμερική και να χειροτονηθεί Επίσκοπος. Το μυστικό, όμως, διέρρευσε και οι αρχές του απαγόρευσαν την έξοδο από την χώρα. Τελικώς, με έγκριση της Εκκλησιαστικής Επιτροπής και με πενιχρά οικονομικά μέσα, ανεχώρησε για την Αμερική ο Αρχιμ. Ακάκιος Παππάς, συνοδευόμενος από τον ανηψιό του Ιερομ. Ακάκιον, με αιτιολογία την ανάγκη ιατρικής εξετάσεως.

Πρόεδρος της Ρ.Ο.Ε.Δ. ήτο ο Μητροπολίτης Αναστάσιος, ο οποίος παρά την θέληση της πλειοψηφίας των Ρώσων Αρχιερέων της Διασποράς για εξυπηρέτηση του Αγώνα μας, δεν ήθελε να προβεί στη χειροτονία του μακαριστού Ακακίου, φοβούμενος το ενδεχόμενο να υποκινηθεί η Αμερικανική Πολιτεία εναντίον της εν Διασπορά Ρωσικής Εκκλησίας, υποκινούμενη από τους Μασώνους Πατριάρχες και Αρχιεπισκόπους της Ανατολής.

Στη δύκολη εκείνη στιγμή, δύο επίσκοποι της Ρωσικής Εκκλησίας, ο Σικάγου Σεραφείμ Ivanov (δεξιά) και ο Ρουμάνος επίσκοπος Θεόφιλος Ionesco (αριστερά), πήραν την απόφαση και χειροτόνησαν τον Αρχιμνδρίτη Ακάκιον, εις Επίσκοπον Ταλαντίου στις 9 Δεκεμβρίου 1960 στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου Σικάγου.

.

Η πολεμική που ξέσπασε από τον εκκλησιαστικό τύπο κατά του μακαριστού Ακακίου ήταν σφοδρή. Τον πρώτο καιρό ο Ταλαντίου Ακάκιος δεν εφανέρωσε το χειροτονικόν του, ως και τους χειροτονήσαντας αυτόν, διότι οι διωκτικές Αρχές είχαν ρητή εντολή να παρεμποδίσουν την είσοδο ξένου παλαιοημερολογήτου Αρχιερέως δια να μην συμπράξει με τον Ακάκιον σε χειροτονίες Επισκόπων.

.

Οι νεοημερολογίτες και οι πάσης φύσεως απεμονωμένοι ψευδοπαλαιοημερολογίτες εφαντάζοντο ότι ο Ακάκιος γέρος ων και ήδη ασθενής, πολύ σύντομα θα πεθάνει. Ηπατήθησαν όμως.